ใบความรู้วิชาภาษาอังกฤษเพื่อชีวิตและสังคม  พต 31001

ครั้งที่ ๑  เรื่อง  การออกเสียงภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง

………………………………………………………………………………………………………………………………….

การใช้น้ำเสียงในภาษาอังกฤษ

         น้ำเสียงหรือทำนองเสียง (intonation) คือ ระดับเสียงสูงต่ำภายในประโยค ในการพูดภาษาอังกฤษ น้ำเสียง (intonation) เป็นสิ่งสำคัญ เพราะเป็นส่วนที่ใช้บอกความหมาย เจตนาของ ผู้พูดและลักษณะของประโยค ถ้าผู้พูดใช้ระดับเสียงผิดหรือน้ำเสียงผิด เช่น ควรใช้ระดับเสียงปกติกลับไปใช้ระดับเสียงสูง อาจทำให้ผู้ฟังเข้าใจเจตนาของผู้พูดและแปลความหมายของคำพูดแตกต่างออกไปได้ ซึ่งเป็นปัญหาหนึ่งของการใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร

หลักการใช้น้ำเสียง

น้ำเสียงหรือทำนองเสียง (intonation) มีองค์ประกอบ 2 ประการ คือ ระดับเสียง (pitch levels) และประเภทของน้ำเสียง (intonation)

1. ระดับเสียง (pitch levels)

1.1 ระดับเสียงสูงพิเศษ (Extra – high pitch level)

1.2 ระดับเสียงสูง (High pitch level)

1.3 ระดับเสียงปกติ (Normal pitch level)

1.4 ระดับเสียงต่ำ (Low pitch level)

1 โดยปกติดระดับเสียงพูดจะเริ่มจากระดับที่ 2 เสมอ เช่น

• I’m fine. (แอม ไฟ้นฺ)

• I’m fine. (แอม ไฟนฺ)

• Is she ready? (อีส ชี เรดี๊)

• Are you there? (อาร์ ยู แด๊)

• Can you type? (แคน ยู ไท้พฺ)

• How are you? (ฮาว อาร์ หยู่)

การทำความเข้าใจระดับเสียงเป็นพื้นฐานที่สำคัญของการออกเสียงสูง – ต่ำ ภายในประโยคและการเลือกใช้ประเภทของน้ำเสียง (intonation)

2. ประเภทของน้ำเสียง (intonation)

โดยทั่วไปในการออกเสียงเรามักแบ่งประเภทของน้ำเสียง (intonation) ภายในประโยค เป็น 4 ประเภท คือ

2.1 น้ำเสียงลดต่ำ (Falling intonation or Gliding down) เป็นน้ำเสียงที่มีระดับเสียงลดหลั่นลงมาเป็นระดับที่ 1 เหมือนการลงบันได เช่น จากระดับเสียงระดับที่ 3 → 2 → 1 ในประโยคต่อไปนี้

• Who are you?

• What do you want?

• Why does she say like that?

2.2 น้ำเสียงไต่ขึ้น (Rising intonation or Gliding up) เป็นน้ำเสียงที่เริ่มจากระดับปกติ และสูงขึ้นเป็นลำดับขั้น เช่น จากระดับที่ 2 → 3 → 3 ในประโยคต่อไปนี้

• Are you O.K?

• Is that your mom?

• Are you sure?

2.3 น้ำเสียงพุ่งขึ้น (Take off) เป็นน้ำเสียงที่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับเสียงจากต่ำสุดไปสูงสุดหรือจากระดับปกติไปยังระดับสูงสุดอย่างรวดเร็วคล้ายอาการของเครื่องบิน หรือจรวดที่พุ่งตัวจากพื้นดินสู่ฟ้าในแนวดิ่งอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนระดับเสียงจะเปลี่ยนจากระดับ 1 เป็น 3 ทันที มักใช้ในประโยคคำถามแบบลดรูป เช่น

• To me? (อ่านว่า ทู มี้) ให้ความหมายของประโยคคำถาม มีความหมาย เท่ากับ “ให้ผมหรือ?” เปรียบเทียบกับ

• To me. (อ่านว่า ทู มี) ให้ความหมายของประโยคบอกเล่า มีความหมาย ว่า “ให้ผม”

• To me! (อ่านว่า ทู มี่) ให้ความหมายของประโยคคำสั่ง มีความหมาย ว่า “ให้ผมสิ”

2.4 น้ำเสียงดิ่งลง (Diving or Falling – Rising) เป็นน้ำเสียงที่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับเสียงจากสูงลงสู่ระดับต่ำทันที คล้ายอาการของคนที่พุ่งตัวดำดิ่งลึกลงไปใต้น้ำและดำโผล่ขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เสียง Diving มักใช้ในคำเตือน (warning) เช่น

• Don’t take by mouth! อ่านว่า ด้อนท เท็ค บ่าย เม้าท

• Don’t follow me!

• Please shut up!

อย่างไรก็ตามเพื่อความเข้าใจที่ง่ายและชัดเจนในบทเรียนนี้ จะแบ่งน้ำเสียงออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ น้ำเสียงลดต่ำ (Falling or Gliding down) และน้ำเสียงไต่ขึ้น (Rising or Gliding up) เท่านั้น

ความสัมพันธ์ระหว่างประเภทของน้ำเสียงและรูปประโยค

ในภาษาพูด ประเภทของน้ำเสียงที่ผู้พูดใช้มีความสำคัญต่อความหมายและรูปประโยคเป็นอย่างยิ่ง ถ้าใช้น้ำเสียงต่างประเภทกัน จะทำให้ผู้ฟังเข้าใจความหมายและเจตนาของการพูดแตกต่างกันออกไป ตัวอย่างเช่น คำ “awful” สามารถออกเสียงได้ 2 แบบใหญ่ ๆ คือ

Awful? เมื่อพูดโดยใช้น้ำเสียงประเภท Rising or Glide up อ่านว่า อัฟ ฟู้ล มีความหมายว่า แย่หรือ? (คุณคิดว่ามัน) แย่อย่างนั้นรึ? ถ้าออกเสียงสูงจะเป็นประโยคคำถามโดยเป็นคำถามแบบลดรูป คือ ลดรูปมาจาก Do you think it’s awful?

Awful! เมื่อพูดโดยใช้น้ำเสียงประเภท Falling or Glide down อ่านว่า อัฟ ฟู่ล มีความหมายว่า แย่จริง แย่มาก แย่นะ ผู้พูดใช้น้ำเสียงต่ำ หนักแน่น ซึ่งแสดงถึงความมั่นใจ

1. น้ำเสียงประเภทลดต่ำลง (Falling or Gliding down) ใช้กับประโยคต่อไปนี้

1.1 ประโยคบอกเล่า เช่น

• I want to see you.

(อ่านว่า ไอ ว้อนท ทู่ ซี้ หยู่)

• I went to the market yesterday.

• Dino goes to school with his friend.

1.2 ประโยคคำถามที่ขึ้นต้นด้วย Question word เช่น

• What do you want?

(อ่านว่า ว้อท ดู่ ยู้ ว่อนท)

• How old are you?

• How much does your car cost?

1.3 ประโยคปฏิเสธ เช่น

• I don’t want to go there.

(อ่านว่า ไอ ด๊อนท ว้อน ทู่ โก้ แด่ร)

• Susan doesn’t agree with Jim.

• Pom did not go to see the movie last night.

1.4 ประโยคคำสั่ง เช่น

• Please close the door!

(อ่านว่า พลี้ช โคล้ช เด่อะ ดอร)

• Would you please give me your pen?

• Please hand me those books!

2. น้ำเสียงประเภทไต่ขึ้น (Rising or Gliding up) ใช้กับรูปประโยคต่อไปนี้

2.1 ประโยคคำถามแบบ Yes – No เช่น

• Are you allright?

(อ่านว่า อ่าร์ ยู้ ออลไร้ท)

• Is that car yours?

• Will you go with us?

2.2 ประโยคคำถามแบบ Question Tag เช่น

• You can do it, can’t you?

(อ่านว่า ยู แค้น ดู อิท, แค่นท ยู้)

• Jenny went there before, didn’t she?

• She goes to see the doctor, doesn’t she?

2.3 ประโยคบอกเล่าที่มีการใช้คำประเภทเดียวกัน เรียงลำดับต่อเนื่องกัน เพื่อเป็นสัญญาณบอกให้คู่สนทนาทราบว่าข้อความนั้นยังไม่จบยังมีข้อมูลต่อเนื่องอีก เช่น

• I can see a bed, a lamp,

a pillow, a night dress and pyjamas.

• There are various kinds of fruit:

apple, durian, mango, rambutan, and pineapple.

หลักเกณฑ์ของการใช้น้ำเสียง (intonation) ที่ได้กล่าวมาเป็นเพียงพื้นฐานของการออกเสียงในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ยังมีเงื่อนไขและวิธีการออกเสียงเฉพาะอีกหลายวิธีขอให้นักศึกษาศึกษาในตอนต่อๆ ไป

ใบงานฐานที่ 1 

กิจกรรมฐานที่ 1 หาความหมายของศัพท์และฝึกออกเสียงให้นักศึกษาหาความหมายของคำต่อไปนี้ โดยใช้พจนานุกรม ถ้าสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้ ลองเข้าไปค้นหาคำที่เว็บไซด์ที่ให้บริการ dictionary เช่น www.merriam-webster.com และฟังการออกเสียงของคำเป็นคู่ ๆ และสังเกตความแตกต่างพร้อมทั้งลองพูดตามไปด้วย  Ship  Shin  Cash  Mash  Cash  Shoe  Shop  Share  Chip  Chin  Catch  Match

Catch  Chew  Chop  Chair

ใบงานฐานที่ 2 

ฐานที่ 2  ให้นักศึกษาฝึกออกเสียงเป็นกลุ่ม เพื่อช่วยกันฟังการออกเสียงจากเพื่อนและของตนว่าถูกต้องหรือไม่  ด้วยการออกเสียง sh และ ch  เสียง sh ออกเสียงคล้าย ช ช้าง แต่ต้องห่อปาก และพ่นลมตลอดค่อนข้างยาว  เสียง ch ออกเสียงคล้าย ช ช้าง มากกว่าเสียง sh มีการกักลมในปากก่อนออกเสียงและเสียงพ่นลมไม่ยาวเหมือนเสียง sh

Mission (มิชชั่น) Nature (เนเชอร์)   Ocean (โอเชี่ยน)   Measure (เมเชอร์)   Tissue (ทิชชู)

ใบงานฐานที่ 3 

ฐานที่ 3  ให้นักศึกษาฝึกการออกเสียงเพื่อให้เกิดประสบการณ์ในการออกเสียงด้วยการออกเสียงคำกริยาที่เติม ed  คำกริยาช่องที่ 2 (Past form of verb) เป็นคำกริยาที่ใช้ในประโยคที่เขียนด้วย Past Simple Tense (อดีต) ซึ่งการเปลี่ยนคำกริยาให้เป็นรูปช่องที่ 2 มี 3 วิธี คือ

1) โดยการเติม ed ข้างท้ายกริยา เช่น กริยาช่องที่ 1 กริยาช่องที่ 2 walk walked   learn  learned   talk talked

2) โดยการคงรูปกริยาตัวเดิม เช่น กริยาช่องที่ 1 กริยาช่องที่ 2 cut cut   put put   let let

                3) โดยการเปลี่ยนรูปกริยา กริยาช่องที่ 1 กริยาช่องที่ 2 make made   go went come came

ใบงานวิชาภาษาอังกฤษเพื่อชีวิตและสังคม  พต 31001

  เรื่อง  การออกเสียงภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง

………………………………………………………………………………………………………………………………….

การพูดแสดงความเห็น

Lucy : Why the long face?

Joey : I’ve just heard that I won’t be rehired for next year.

Lucy : That’s awful! What a rotten thing for the management to do.

Joey : I’ll be okay, but Monica is losing her job, too.

Lucy : Oh no, not Monica, too. I’m so sorry to hear that. Who do they

think they are? How can they treat us this way?

Joey : They’re management and they can do whatever they want to. Monica just bought a new house 

          and I’m sure she’s going to have to sell it.

Lucy : That’s really too bad. I can’t stand it. Listen, I know you’ll be dead

          set against the rest of us pulling together to talk to the management, but I think the time has

          come.

Joey : I won’t let you or anyone else around here put your jobs on the line to try to save ours. The

          management will definitely take a dim view of us workers trying to speak out. Just lay low

          and hope that youwon’t lose your job, too.

Lucy : I don’t know what the others think, but I’m not going to take this lying down. If they think

          we’re just going to sit here and take it, then they’ve got another think coming!