หลวงพระบางเดิมเคยเป็นเมืองหลวงเก่าแก่แห่งอาณาจักรล้านช้าง ซึ่งเขตตัวเมืองชั้นในได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกเมื่อปี 2538 (UNESCO World Heritage Sites)  ปัจจุบันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญของประเทศลาวและภูมิภาคอาเซียน เสน่ห์ของหลวงพระบางอยู่ที่วิถีชีวิตของผู้คนที่ยังคงดำเนินไปอย่างไม่เร่งรีบและอัธยาศัยไมตรีที่ดี ไม่เพียงแค่นั้น ในตัวเมืองยังเต็มไปด้วยวัดวาอารามและสิ่งปลูกสร้างที่มีอายุเก่าแก่สไตล์โคโลเนียลผสมเรือนไม้แบบลาว สำหรับภูมิประเทศของหลวงพระบางตั้งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศลาวมีแม่น้ำโขงไหนผ่านทางทิศเหนือและแม่น้ำคานผ่านมาบรรจบกับแม่น้ำโขง สภาพอากาศอยู่ในเขตร้อนชื้นแบ่งออกเป็น 3 ฤดู ฤดูร้อน (ก.พ.-เม.ย.)  อุณหภูมิเฉลี่ย 29-33 องศาเซลเซียส แสงแดดค่อนข้างร้อน – ฤดูฝน (พ.ค.-ต.ค.) อุณหภูมิเฉลี่ย 25-30 องศาเซลเซียส มีฝนตกชุก – ฤดูหนาว (พ.ย.-ม.ค.) อุณหภูมิเฉลี่ย 15-20 องศาเซลเซียส อากาศค่อนข้างเย็น เป็นช่วงไฮซีซัน แนะนำให้เดินทางท่องเที่ยวมาในช่วงนี้

สำหรับไฮไลต์ของการท่องเที่ยวหลวงพระบางก็คือการเช่าจักรยานปั่นตามตรอกซอกซอยในเขตตัวเมืองชั้นใน เลาะเข้าชมวัดวาอารามต่างๆ เช่น วัดพระมหาธาตุราชบวรวิหาร , วัดหอเชียงวรวิหาร , วัดโพนไซซะนะสงคราม , วัดใหม่สุวันนะพูมาราม หรือจะแวะขึ้นพูสี (พระธาตุพูสี) ที่อยู่ใจกลางเมืองหลวงพระบางที่ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระธาตุพูสี พระคู่บ้านคู่เมืองหลวงพระบาง  ตกดึกช่วงเวลาประมาณ 18.00-24.00 น. ของทุกวันจะมีตลาดมึด หรือ ถนนคนเดิน ซึ่งเป็นทางยาวประดับประดาไปด้วยแผงวางขายสินค้ามากมาย อยู่แถวๆ ถนนสีสะหว่างวง (ใกล้ทางขึ้นพูสีด้านหอพิพิธภัณฑ์ฯ) ซึ่งชาวบ้านจะนำสินค้าพื้นเมืองมาวางขาย ได้แก่ กระเป๋าผ้า เสื้อผ้า และของที่ละลึก เป็นต้น ส่วนในช่วงเช้าของทุกๆ วัน ประมาณ 5.30-9.00 น. จะมีตลาดเช้า บริเวณถนนอินทาสม (ใกล้ที่ทำการไปรษณีย์) ซึ่งเป็นแบบวิถีชาวบ้านเพื่อคนท้องถิ่นอย่างแท้จริง  และหากต้องการใส่บาตรข้าวเหนียวให้เตรียมตัวในช่วง 5.30-6.00 ที่ถนนสีสะหว่างวงถึงถนนกิ่งกิตสะราชจะมีพระสงฆ์เดินผ่านเพื่อรับบิณฑบาตราวๆ 300 รูป ซึ่งจะมีชาวลาวแต่งกายเรียบร้อยทั้งยังพาดแพรเบี่ยงหรือสไบพาดไหล่แทบทุกคน  สำหรับอาหารพื้นเมืองที่สนใจคือ เฝอ แนะนำอยากให้ไปลองชิมที่ร้านเฝอหน้าวัดแสงช่วงเช้าๆ หน่อย เพราะเที่ยงๆ อาจจะหมดได้ครับ